എന്റെ ഭൌമിക്കുട്ടി ഇന്ന് കരച്ചിലാണ്.
ഇതാ ടീച്ചര് വിളിച്ചതേയുള്ളു.
-ഞാന് ഭൌമിക്കുട്ടിക്ക് ഫോണ് കൊടുക്കാം. നീ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞ് ശരിയാക്ക്.
ഫോണിന്റെ അറ്റത്ത് വിതുമ്പിക്കരയുന്ന ഭൌമിക്കുട്ടിയെ എനിക്ക് കാണാം. കേള്ക്കാം.
പണ്ട് കണ്ട ഒരു പെയിന്റിങ്ങിലെ 'ക്രൈയിംഗ് ചൈല്ഡ്' ഓര്മ വരുന്നു.
അവളുടെ വിതുമ്പലുകള്....
-അയ്യോ, മോളെന്തിനാ കരേണത്?
-അച്ഛന് ഇപ്പോ വര്വോ?
-വരാല്ലോ, അച്ഛന് ഇപ്പോ വരാട്ടോ. മോള് കരയണ്ട.
-ഇപ്പം വരണം.
-വരാം മോളേ, മോള് എന്തിനാ കരേണത്?
അതിനുത്തരമില്ല. പകരം വിതുമ്പലു തന്നെ.
അവളുടെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കുഞ്ഞു കണ്ണുകളും
ചുവന്ന് തുടുത്ത കുഞ്ഞിക്കവിളുകളും
വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടുകളും
ഇപ്പോള് എനിക്കു കാണാം.
വീണ്ടും അവളുടെ ചോദ്യം.
-അച്ഛന് ഇപ്പോ വര്വോ?
-ഇപ്പോ വരാട്ട്വോ. മോള് കരയണ്ട.
അച്ഛന് ഇപ്പൊ വരും ട്ടോ...
ടീച്ചര് അവളെ സമാശ്വസിപ്പിക്കുന്നത് എനിക്ക് കേള്ക്കാം.
ഭൌമിക്കുട്ടി ഫോണ് ടീച്ചര്ക്ക് കൈമാറി.
-ഇന്നെന്താ പറ്റിയത്?
അവളെ മടിയിലിരുത്തണമെന്നാണ് ഡിമാന്റ്.
-ഒന്ന് മടിയിലിരുത്തിയാല് പോരേ?
-എടാ, ഒരാളെ ഇരുത്തിയാല് മറ്റുള്ളവരും വരും മടിയിലിരിക്കാന്.
എന്നിട്ടും ഒന്ന് രണ്ടെണ്ണത്തിനെ മടിയിലിരുത്തി. മുഴുവന് സമയോം അത് പറ്റ്വോ?
മടിയില് നിന്നിറങ്ങിയതോടെ തുടങ്ങിയതാ കരച്ചില്.
ഇപ്പോ അച്ഛനെ കാണണംന്നാണാവശ്യം.
നോക്കട്ടെ ഞാന് പിന്നെ വിളിക്കാം.
http://bhoomivaathukkal.blogspot.com
greetings from trichur
ReplyDeleteസ്നേഹത്തോടെ
ജെ പി @ തൃശ്ശൂര്
first time here ..
ReplyDeleteഭൌമിയെ മടിയിലിരുത്താം,ഭൂമി ആയാലോ ?ഭൂമി വാതുക്കല് ആയാലോ ?
ReplyDelete